Kyle Phillips is de wereldberoemde, Amerikaanse golfbaanarchitect die tekende voor het ontwerp van onze 18-holes world class golf course. Kyle kreeg alle ruimte van de founders en dreef, gezeten op een klapstoeltje, de uitvoerenden geregeld tot waanzin met telkens nieuwe aanpassingen en wijzigingen. Maar het resultaat mag er zijn! Zestien jaar lang leerde Kyle Phillips de fijne kneepjes van de golfbaanarchitectuur van zijn leermeesters Robert Trent Jones sr. en jr. Eenmaal op eigen benen was zijn eerste opdracht in eigen beheer bepaald niet de minste: aanleg van Kingsbarns in het Schotse St. Andrews, nu één van de vijftig beste golfbanen ter wereld.
Begin jaren 90 brengt Kyle Phillips, toen nog werkzaam bij Robert Trent Jones II, een bezoek aan Nederland en is hij al betrokken bij het project De Lage Vuursche. Wanneer Kyle in 1998 weer wordt uitgenodigd omdat de plannen concreter zijn geworden, is hij inmiddels voor zichzelf begonnen. Kyle herinnert zich dat hij niet bepaald onder de indruk was van de plek waar hij uit de auto stapte. “De site bestond uit vlak boerenland, er was in het noorden veel zand weg en het waterniveau was hoog. Ik stond daar in het open veld en het enige waar ik naar kon kijken waren de elektriciteitsmasten. Ik dacht bij mezelf, wie wil hier nu golfen? Doe het niet, zei ik. Hier zijn echt veel problemen.” Maar een andere site was niet voorhanden en toen de vergunningen rond waren, besloot Kyle de uitdaging nogmaals aan te gaan. “Ik ben begonnen met het verkennen en uitstippelen van het circuit. Het begint allemaal met de routing. In mijn hoofd komen dan alle technische aspecten voorbij, zoals eventuele hoogteverschillen, bomen, wind, water en zon en natuurlijk een mooie finish. Zo ontstaat de lay-out, een ingewikkelde spaghetti van holes en richtingen. Dit is de basis van een ground movement plan, waarna de aanleg van start kan.”
De relatief kleine oppervlakte van 56 hectare vormde een uitdaging evenals het hoge waterpeil. “We moesten elke vierkante meter goed benutten. Gelukkig is mijn talent puzzelen”, zegt Kyle. “Als golfbaanarchitect maak ik gebruik van de natuur en schoonheid van de plek die ik tot mijn beschikking heb. Moeilijkheden probeer ik te overwinnen. Leden met een handicap van 15 tot 25 moesten van De Lage Vuursche kunnen genieten, maar de baan moest ook uitdagend genoeg zijn voor spelers met een handicap van 0. Ik heb daarom gekozen om veel met water te werken, want water plays with the mind. Je moet je goed concentreren, anders kost het je dierbare punten. Imperfecties probeer ik te camoufleren, bijvoorbeeld door de route zo te laten lopen dat je geen bad views hebt. Dat is bij De Lage Vuursche erg goed gelukt met de elektriciteitsmasten. Het is de kunst om een golfbaan een perfecte, zorgeloze uitstraling te geven. Het moet lijken alsof het totaal geen moeite heeft gekost om de baan zo mooi te krijgen.”
Kyle Phillips is onder de indruk van het niveau van Golfsociëteit De Lage Vuursche, zowel voor wat betreft het baanonderhoud als het hoge serviceniveau. “De Lage Vuursche heeft de standaard gezet in Nederland. Het is moeilijk om de baan te vergelijken met andere topbanen in Europa en dat hoeft ook niet. Elke baan is een persoonlijkheid met een eigen karakter. De Lage Vuursche is een baan van de 21e eeuw. De baan is in goede conditie en het bestuur hoeft zich nergens zorgen over te maken.” Wanneer Kyle gevraagd wordt naar de toekomst van DLV zegt hij: “De bunkers mogen een wat natuurlijkere look krijgen. Naarmate de baan ouder wordt, mogen de bunkers een dergelijke uitstraling hebben. Verder is het goed als organisatie te bepalen waar je staat en waar je naartoe wilt. Wordt het meer promotie om mee te kunnen met de top van Europa of blijft De Lage Vuursche een voor het buitenland geheim plekje?” Volgens Kyle zijn beide richtingen goed, hoewel van hem niet alles per se gecommercialiseerd hoeft te worden. “De Lage Vuursche is uniek en zal dat altijd blijven.” 